ترک قرص ب2 (بوپرنورفین)

تصور بر این است که قرص ب2 فرآیند سم‌زدایی و قطع مصرف مواد مخدر را در دوره ترک اعتیاد مواد آسان‌تر می‌کند و مصرف آن به بیمار کمک می‌کند تا پاکی نسبی را احساس کند. فرض بر این است که مصرف بوپرنورفین قدرت و اراده کافی را به بیمار می‌دهد تا درمان ترک اعتیاد و بازپروری را ادامه دهد تا در نهایت خود آنقدر قوی شود که بتواند درمان را به پایان برساند و مواد مخدر را کاملاً ترک کند. در مرحله آخر بیمار می‌بایست ترک قرص ب2 یا بوپرنورفین را در دوره درمانی خود داشته باشد که این موضوع نیاز به نظارت تخصصی کادر پزشکی دارد.

اما به لحاظ نظری گفته می‌شود که قرص b2 یا بوپرنورفین ولع بدن به مصرف مواد مخدری که به آن وابسته شده است، به طور کامل یا تا حدی ارضاء می‌کند و اثرات لذت بخش مواد مخدر بر مصرف کننده را کاهش می‌دهد یا از بین می‌برد تا به این ترتیب مصرف کننده یکی از مشوق‌هایی را که او را به سوء مصرف مواد مخدر ترغیب می‌کند، از دست بدهد. قرص ب2 ‌(B2) تحت نامهای تجاری زیر توزیع و فروخته می‌شود:

• بوپرنکس
• بوترانس
• پروبوفین

شکی نیست که بوپرنورفین موفقیت‌هایی در درمان اعتیاد داشته است؛ اما نقاط ضعف آن نیز قابل چشم پوشی نیست.

بوپرنورفین یا همان قرص ب۲ که در برخی مراکز غیر تخصصی برای درمان بیماری اعتیاد به کار برده می‌شود، به خانواده مواد افیونی تعلق دارد. قرص ب۲ دارای ویژگی آگونیستی مواد افیونی است؛ یعنی این که موادی شیمیایی در بوپرنورفین یا قرص ب۲ وجود دارد که احساس لذت حاصل از مصرف مواد افیونی بر ذهن و بدن را کاهش می‌دهد.
بسیاری از داروهای مسکن حاوی بوپرنورفین از قدرت اعتیادآوری بسیار بالایی برخوردار هستند، اما سازمان جهانی غذا و دارو این داروها را تأیید کرده و تعداد بیشماری از پزشکان داروهای حاوی بوپرنورفین را تجویز می‌کنند؛ این پزشکان خواسته و یا ناخواسته با تجویز این قرص باعث می‌شوند که بیماران بدون اینکه اطلاعی داشته باشند به این دارو اعتیاد پیدا کنند. ترک قرص ب۲ ممکن است بصورت سم زدایی سریع یا فوق سریع تحت نظر پزشک متخصص ترک اعتیاد صورت بگیرند که تمامی فرآیند سم زدایی این قرص بستگی به شرایط جسمی و میزان دوز مصرفی آن دارد.