ایمپلنت دی سولفیرام

دی‌ سولفیرام که در گذشته با نام اسپرال شناخته می‌شد، دارویی است که برای درمان وابستگی و ترک الکل به کار برده می‌شود. دی‌سولفیرام آنزیمی را که در متابولیسم الکل نقش دارد، مهار می‌کند. چنانچه بیمار در دورانی که از ایمپلنت دی‌سولفیرام استفاده می‌کند، الکل را حتی در مقدار کم مصرف کند، با عوارض ناخوشایندی مواجه می‌شود؛ تجربه این عوارض نامطلوب میل بیمار را به مصرف الکل از بین می‌برد. دی‌سولفیرام درمان قطعی الکلیسم نیست و باید در کنار درمان‌های دیگری مانند تعدیل رفتار، روان درمانی، مشاوره و گروه‌های حمایتی به کار برده شود. درمان قطعی الکل با ایمپلنت دی سولفیرام و جایگذاری آن باید با رضایت بیمار و تحت نظر پزشک انجام شود.
یکی از روش‌های وارد کردن دی سولفیرام به جریان خون جایگذاری ایمپلنت زیرپوستی یا درون عضلانی کپسول‌های استریل آنتابوز است. این تکنیک در دهه ۶۰ قرن گذشته در اتحاد جماهیر شوروی سابق ابداع شد و با موفقیت در شوروی سابق اجرا شد.
کپسول‌های جایگذاری شده محلول دی سولفیرام را قطره قطره وارد جریان خون بیمار می‌کند؛ همان‌طور که ایمپلنت به تدریج حل می‌شود، غلظت مواد شیمیایی را در بدن بیمار ظرف ۶ تا ۸ ماه آتی در سطح مناسبی نگه می‌دارد. پژوهش‌های بالینی نشان می‌دهد که ۹۳ تا ۹۵ درصد بیمارانی که ایمپلنت دی‌سولفیرام دریافت کرده‌اند، توانسته‌اند مشروبات الکلی را در دوره استفاده از ایمپلنت کاملاً ترک کنند.