سیتالوپرام چیست؟

در دنیای پرتنش امروز، افسردگی و اضطراب دیگر واژه‌های غریبی نیستند. بسیاری از ما یا خودمان یا اطرافیانمان روزی با نسخه‌ای از داروی ضدافسردگی روبه‌رو شده‌ایم، و نام سیتالوپرام (Citalopram) شاید یکی از آشناترین آن‌ها باشد.

این دارو در ظاهر تنها یک قرص کوچک است، اما در واقع با شیمی پیچیدهٔ مغز سروکار دارد و می‌تواند تعادل ازدست‌رفته احساسات، آرامش و انگیزه را دوباره بازگرداند. بااین‌حال، همین‌قدر که مصرف درست آن مفید است، مصرف نادرست می‌تواند پیامدهای ناخوشایندی به دنبال داشته باشد.

اگر می‌خواهید بدانید سیتالوپرام دقیقاً چیست، چطور اثر می‌کند، چه زمانی نتیجه می‌دهد و چه نکاتی را باید هنگام مصرفش بدانید، در این مقاله از کلینیک ترک اعتیاد دکتر جوادی، هرآنچه لازم است دربارهٔ این دارو بدانید را بررسی کرده‌ایم.

سیتالوپرام چیست؟

سیتالوپرام (Citalopram) یکی از داروهای ضدافسردگی است که در گروه داروهای مهارکننده بازجذب سروتونین یا به‌اختصار SSRIها (Selective Serotonin Reuptake Inhibitors) قرار دارد. این دارو با نام تجاری «Celexa» هم در برخی کشورها عرضه می‌شود. وظیفه اصلی سیتالوپرام این است که سطح ماده‌ای به نام سروتونین را در مغز افزایش دهد. سروتونین نوعی پیام‌رسان شیمیایی (نوروتراسمیتر) است که در تنظیم خلق‌وخو، احساس آرامش، خواب و تمرکز نقش مهمی دارد.

در حالت طبیعی، پس از ترشح سروتونین از سلول‌های عصبی، بخشی از آن دوباره توسط همان سلول‌ها جذب می‌شود. سیتالوپرام این «بازجذب» را مهار می‌کند و در نتیجه مقدار سروتونین در فضای بین سلول‌های عصبی بیشتر باقی می‌ماند. همین موضوع باعث می‌شود پیام‌های مربوط به آرامش و تعادل روحی بهتر منتقل شوند و علائم افسردگی، اضطراب یا وسواس به‌تدریج کاهش پیدا کنند.

پژوهش‌ها نشان داده‌اند که سیتالوپرام در مقایسه با بسیاری از داروهای مشابه، اثر خود را به طور خاص روی سروتونین می‌گذارد و تأثیر چندانی بر سایر مواد شیمیایی مغز مانند نورآدرنالین یا دوپامین ندارد؛ به همین دلیل، دارویی نسبتاً «اختصاصی‌تر» و با عوارض کمتر نسبت به داروهای قدیمی‌تر به‌حساب می‌آید. 

به زبان ساده‌تر، می‌توان گفت سیتالوپرام نوعی «تنظیم‌کننده خلق» است که به مغز کمک می‌کند دوباره تعادل شیمیایی ازدست‌رفته را به دست آورد و احساس بهتری به فرد بدهد.

مدت زمان تاثیر قرص سیتالوپرام

سیتالوپرام سریع در بدن جذب می‌شود، اما برای بروز اثر واقعی و پایدارش نیاز به زمان و تداوم مصرف دارد. طبق مقاله‌ای در نشریهٔ Australian Prescriber، داروهای گروه مهارکننده بازجذب سروتونین (SSRIها) مانند سیتالوپرام معمولاً ۲ تا ۴ هفته یا حتی بیشتر زمان لازم دارند تا اثرات درمانی‌شان به طور محسوس ظاهر شود. 

دلیل این تأخیر به فرایندی در مغز مربوط می‌شود که «تعدیل گیرنده‌های سروتونین» نام دارد؛ یعنی گیرنده‌هایی که در اثر افسردگی یا اضطراب حساسیتشان تغییر کرده، باید دوباره با شرایط جدید سازگار شوند تا دارو بتواند به طور کامل اثر کند.

به‌طورکلی، تغییرات شیمیایی اولیه در مغز (مثل افزایش سطح سروتونین) خیلی زود آغاز می‌شود، حتی در روزهای اول مصرف؛ اما بهبود علائم قابل‌مشاهده مانند بهبود خلق، کاهش اضطراب یا بهبود خواب معمولاً بین ۴ تا ۶ هفته زمان می‌برد.

برای رسیدن به نتیجهٔ مطلوب، مصرف منظم و مداوم دارو طبق نسخهٔ پزشک ضروری است و قطع یا تغییر دوز خودسرانه می‌تواند تمام روند درمان را مختل کند. به زبان ساده‌تر، سیتالوپرام مثل یک «سوئیچ سریع» عمل نمی‌کند، بلکه بیشتر شبیه یک «ترموستات تدریجی» است که کم‌کم تعادل مغز را برمی‌گرداند؛ بنابراین صبر، نظم در مصرف، و پیگیری پزشک سه اصل طلایی موفقیت در درمان با این دارو هستند.

کاربرد سیتالوپرام چیست؟

سیتالوپرام یکی از داروهای پرکاربرد در درمان اختلالات خلقی و اضطرابی است. این دارو به تعادل شیمیایی مغز کمک می‌کند، به‌ویژه در تنظیم سطح «سروتونین»؛ ماده‌ای که احساس آرامش، رضایت و تمرکز ذهنی را تقویت می‌کند.

زمانی که سطح سروتونین در مغز پایین می‌آید، احتمال بروز علائمی مانند غمگینی، اضطراب، بی‌حوصلگی یا وسواس افزایش می‌یابد. سیتالوپرام با بالابردن سطح این ماده، به بهبود خلق و کاهش نشانه‌های روحی کمک می‌کند.

سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) مصرف سیتالوپرام را برای درمان افسردگی اساسی در بزرگسالان تأیید کرده است. اما در برخی کشورها و شرایط خاص، پزشکان ممکن است از آن برای درمان اختلالات دیگر نیز استفاده کنند که به آن کاربرد خارج از برچسب (off-label use) گفته می‌شود؛ یعنی دارو برای بیماری‌هایی تجویز می‌شود که در برگه رسمی تأییدیه‌اش ذکر نشده‌اند، ولی اثر مفید آن در تحقیقات بالینی ثابت شده است. در ادامه، با مهم‌ترین کاربردهای سیتالوپرام آشنا می‌شوید: 

1. درمان اختلال افسردگی
   اصلی‌ترین کاربرد سیتالوپرام، درمان افسردگی (Major Depressive Disorder) است. این نوع افسردگی حالتی است که فرد برای هفته‌ها یا ماه‌ها احساس غم، بی‌انگیزگی، بی‌خوابی یا خستگی شدید دارد و حتی کارهای روزمره برایش دشوار می‌شود.
   سیتالوپرام با افزایش سطح سروتونین در مغز، به بازگشت تدریجی تعادل روحی کمک می‌کند. بسیاری از بیماران پس از چند هفته مصرف منظم دارو احساس می‌کنند انرژی، تمرکز و علاقه‌شان به زندگی دوباره برمی‌گردد. البته لازم است درمان همیشه زیر نظر پزشک انجام شود تا دوز و مدت مصرف با شرایط هر فرد تنظیم شود.
2. درمان اختلالات اضطرابی
   یکی دیگر از کاربردهای مهم سیتالوپرام، کاهش اضطراب‌های طولانی‌مدت است. اضطراب مداوم می‌تواند باعث تپش قلب، دل‌درد، بی‌خوابی و افکار نگران‌کننده شود. سیتالوپرام با تقویت فعالیت سروتونین، سطح تنش ذهنی را پایین می‌آورد و به مغز یاد می‌دهد در موقعیت‌های استرس‌زا واکنش ملایم‌تری نشان دهد.
   به بیان ساده‌تر، این دارو ذهن را از حالت آماده‌باش دائمی بیرون می‌آورد و کمک می‌کند بدن و ذهن آرام‌تر شوند.
3. درمان اختلال پانیک (حملات ناگهانی اضطراب)
   اختلال پانیک به حالتی گفته می‌شود که فرد بدون دلیل مشخص دچار حملات ناگهانی اضطراب می‌شود؛ همراه با تنگی نفس، تپش قلب، تعریق و احساس ترس از مرگ یا بی‌هوشی.
   سیتالوپرام با تثبیت فعالیت شیمیایی مغز، شدت و تعداد این حملات را کاهش می‌دهد. تحقیقات نشان داده‌اند افرادی که به طور منظم این دارو را مصرف می‌کنند، در عرض چند هفته دچار حملات پانیک کمتری می‌شوند و اعتمادشان به کنترل بدن و ذهن خود بیشتر می‌شود.
4. درمان وسواس فکری – عملی (OCD)
   وسواس فکری – عملی (Obsessive Compulsive Disorder) اختلالی است که در آن فرد افکار تکرارشونده و مزاحمی دارد (مثلاً ترس از آلودگی یا شک‌های مداوم) و برای کاهش اضطرابش، رفتارهایی تکراری انجام می‌دهد (مثل شستن زیاد دست‌ها یا چک‌کردن مداوم وسایل).
   سیتالوپرام با تنظیم فعالیت سروتونین در مغز، باعث می‌شود شدت افکار وسواسی کاهش یابد و فرد بتواند در برابر انجام رفتارهای تکراری مقاومت بیشتری نشان دهد. البته معمولاً درمان دارویی با روان‌درمانی شناختی – رفتاری (CBT) همراه می‌شود تا نتیجهٔ بهتری بدهد.

تاثیر سیتالوپرام بر مغز چگونه است؟

سیتالوپرام با افزایش سطح ماده‌ای به نام سروتونین در مغز عمل می‌کند؛ سروتونین نوعی پیام‌رسان عصبی است که بر خلق‌وخو، احساس آرامش، خواب و تمرکز تأثیر می‌گذارد. این دارو جلوی «بازجذب» سریع سروتونین را می‌گیرد، یعنی اجازه می‌دهد این ماده مدت بیشتری بین سلول‌های عصبی باقی بماند تا پیام‌های آرامش‌بخش بهتر منتقل شوند.

در هفته‌های اول مصرف، گیرنده‌هایی در مغز که نقش ترمز دارند (به نام اتورسپتورها) باعث می‌شوند اثر دارو فوری احساس نشود، اما پس از چند هفته این گیرنده‌ها حساسیت خود را از دست می‌دهند و سطح سروتونین تثبیت می‌شود.

نتیجه این فرایند، بهبود خلق‌وخو، کاهش اضطراب و افزایش احساس تعادل ذهنی است. بااین‌حال، سیتالوپرام زمانی بهترین اثر را دارد که همراه با روان‌درمانی، فعالیت بدنی، تغذیه مناسب و حمایت خانواده باشد، چون تعادل روحی تنها با دارو به دست نمی‌آید؛ بلکه ترکیبی از درمان دارویی و اصلاح سبک زندگی است.

عوارض مصرف سیتالوپرام

همان‌طور که سیتالوپرام می‌تواند تعادل شیمیایی مغز را بهبود دهد و خلق را بهتر کند، ممکن است در برخی افراد باعث بروز عوارض جانبی هم شود. علت این عوارض معمولاً این است که دارو علاوه بر مغز، روی سایر اندام‌ها و پیام‌رسان‌های شیمیایی بدن نیز اثر می‌گذارد؛ مثلاً تغییر در سطح سروتونین نه‌تنها در مغز، بلکه در دستگاه گوارش، قلب یا سیستم عصبی محیطی هم تأثیر می‌گذارد.

بیشتر این عوارض خفیف‌اند و پس از مدتی کاهش می‌یابند، اما آگاهی از آن‌ها کمک می‌کند بیمار با اطمینان بیشتری درمان را ادامه دهد و در صورت مشاهده نشانه‌های جدی، به‌موقع با پزشک مشورت کند.

عوارض شایع مصرف سیتالوپرام

بر اساس گزارش‌های MedlinePlus، برخی از عوارض رایج سیتالوپرام شامل موارد زیر هستند:

• تهوع (حالت تهوع یا دل‌به‌هم‌خوردگی) که در حدود ۲۰٪ از مصرف‌کنندگان دیده می‌شود.
• خشکی دهان و احساس مزه‌ی فلزی در دهان.
• کاهش میل جنسی یا اختلال در عملکرد جنسی.
• بی‌خوابی یا خواب‌آلودگی بیش از حد (بسته به واکنش بدن هر فرد).
• تعریق زیاد، یبوست یا اسهال، و گاهی درد شکمی.
• این عوارض معمولاً در هفته‌های اول مصرف ظاهر می‌شوند و با تطبیق بدن به دارو کاهش می‌یابند.

عوارض خاص یا جدی مصرف سیتالوپرام

در موارد نادر، سیتالوپرام می‌تواند باعث عوارض مهم‌تری شود که نیاز به توجه فوری دارند:

• افزایش خطر نامنظمی ریتم قلب (طولانی‌شدن فاصله QT) به‌ویژه در دوزهای بالا یا در افرادی که بیماری قلبی دارند.
• سندرم سروتونین که در اثر مصرف هم‌زمان داروهای افزایش‌دهنده سروتونین (مثل برخی ضدافسردگی‌ها یا مسکن‌ها) ممکن است بروز کند و علائمی مانند تب، تعریق شدید، لرزش یا گیجی دارد.
• افزایش احتمال خونریزی در صورت مصرف هم‌زمان با داروهای ضدانعقاد مثل آسپرین یا ایبوپروفن.
• افت سدیم خون (هیپوناترمی) که معمولاً در سالمندان یا افرادی که داروهای خاص مصرف می‌کنند رخ می‌دهد.
• افزایش افکار یا تمایل به خودکشی در جوانان (هشدار جعبه سیاه برای تمام داروهای گروه SSRI).

توصیه‌های کاربردی برای کاهش عوارض

• برای کاهش تهوع، بهتر است دارو را بعد از غذا مصرف کنید و از غذاهای خیلی چرب یا سنگین پرهیز نمایید.
• قطع ناگهانی دارو توصیه نمی‌شود؛ کاهش دوز باید به‌صورت تدریجی و تحت‌نظر پزشک انجام گیرد.
• اگر بیماری قلبی، کبدی یا کلیوی دارید، یا هم‌زمان داروهای دیگری مصرف می‌کنید، حتماً قبل از شروع درمان پزشک را مطلع کنید.
• در صورت بروز علائمی مانند تپش قلب شدید، خونریزی غیرعادی، تب یا گیجی، بلافاصله به پزشک مراجعه کنید.

قرص سیتالوپرام برای معده مضر است؟

به‌طورکلی، سیتالوپرام برای معده مضر محسوب نمی‌شود، اما مانند بسیاری از داروهای ضدافسردگی ممکن است در برخی افراد باعث عوارض گوارشی خفیف شود. شایع‌ترین آن‌ها شامل تهوع، احساس سنگینی معده، یبوست یا اسهال خفیف است که معمولاً در هفته‌های اول مصرف ظاهر می‌شوند و به‌مرور کاهش می‌یابند.

برای کاهش این علائم، بهتر است دارو بعد از غذا مصرف شود و از خوردن غذاهای خیلی چرب یا تند پرهیز شود. در صورتی که درد شدید معده، استفراغ مداوم یا خون در مدفوع مشاهده شد، باید سریعاً به پزشک اطلاع داده شود. شروع تدریجی مصرف، همراه با پزشک، می‌تواند به کاهش عوارض گوارشی کمک کند.

اگر فرد سابقه زخم معده، رفلاکس مزمن، یا اختلال گوارشی دارد، باید قبل از شروع دارو با پزشک مشورت کند.

تداخل دارویی سیتالوپرام

شناخت تداخل‌های دارویی سیتالوپرام برای جلوگیری از عوارض جدی اهمیت زیادی دارد. این دارو با بسیاری از داروهای دیگر، مکمل‌ها و حتی داروهای گیاهی می‌تواند واکنش نشان دهد. دلیل این تداخل‌ها معمولاً این است که چند دارو هم‌زمان روی یک مسیر شیمیایی در بدن اثر می‌گذارند (مثل سروتونین در مغز) یا بر قلب و فشارخون تأثیر مشابهی دارند.

اگر این داروها بدون هماهنگی با پزشک مصرف شوند، ممکن است خطرهایی مانند افزایش سروتونین در مغز، نامنظمی ریتم قلب، یا خونریزی در بدن ایجاد شود.

تداخل سیتالوپرام با داروهای مهارکننده مونوآمین اکسیداز (MAOIs)

داروهای این گروه از قوی‌ترین تداخل‌ها با سیتالوپرام را دارند. MAOIها داروهایی هستند که برای درمان افسردگی یا پارکینسون استفاده می‌شوند، مانند فنلزین (Phenelzine)، ترانیل‌سیپرومین (Tranylcypromine) و سلژیلین (Selegiline).

اگر این داروها هم‌زمان یا با فاصله کوتاه از سیتالوپرام مصرف شوند، ممکن است مقدار سروتونین در مغز بیش از حد بالا رود و منجر به سندرم سروتونین (Serotonin Syndrome) شود؛ حالتی خطرناک که با تب، تعریق زیاد، گیجی، لرزش و ضربان سریع قلب همراه است. بنابراین باید حداقل ۱۴ روز فاصله بین مصرف این داروها و سیتالوپرام رعایت شود.

تداخل سیتالوپرام با داروهایی که ریتم قلب را تغییر می‌دهند.

برخی داروها باعث طولانی‌شدن فاصله QT در نوار قلب می‌شوند (به زبان ساده یعنی تأخیر در بازگشت ضربان طبیعی قلب)، و اگر هم‌زمان با سیتالوپرام مصرف شوند، خطر آریتمی قلبی (ضربان نامنظم و خطرناک قلب) را بالا می‌برند.

نمونه‌هایی از این داروها شامل آمیودارون (Amiodarone)، سوتالول (Sotalol)، اریترومایسین (Erythromycin)، کلاریترومایسین (Clarithromycin) و برخی داروهای ضد روان‌پریشی مثل هالوپریدول (Haloperidol) هستند. به همین دلیل، در بیماران قلبی یا کسانی که داروهای بالا را مصرف می‌کنند، پزشک معمولاً دوز پایین‌تر سیتالوپرام تجویز می‌کند یا داروی دیگری جایگزین می‌نماید.

تداخل سیتالوپرام با داروهای ضدانعقاد و ضدالتهاب

سیتالوپرام می‌تواند روی پلاکت‌های خون (سلول‌هایی که در لخته‌شدن نقش دارند) اثر بگذارد و در نتیجه خطر خونریزی را افزایش دهد. این خطر در صورتی که فرد هم‌زمان داروهای ضدانعقاد یا ضدالتهاب مصرف کند بیشتر می‌شود.

از جمله داروهای این گروه می‌توان به آسپرین، ایبوپروفن، ناپروکسن، وارفارین، دیکلوفناک و هپارین اشاره کرد. ترکیب این داروها با سیتالوپرام ممکن است باعث کبودی، خون‌دماغ، یا خونریزی گوارشی شود، بنابراین لازم است مصرف آن‌ها فقط با تجویز پزشک انجام گیرد.

تداخل سیتالوپرام با داروهای افزایش‌دهنده سروتونین

برخی داروها خودشان باعث بالارفتن سطح سروتونین می‌شوند، و مصرف هم‌زمانشان با سیتالوپرام خطرناک است، چون ممکن است باعث افزایش بیش از حد سروتونین در مغز و بروز سندرم سروتونین شود.

نمونه‌هایی از این داروها عبارت‌اند از:

• داروهای ضدافسردگی دیگر مثل فلوکستین (Fluoxetine)، سرترالین (Sertraline)، دولوکستین (Duloxetine)
• داروهای ضددرد مانند ترامادول (Tramadol)
• داروهای میگرن از خانواده تریپتان‌ها (Triptans) مثل سوماتریپتان (Sumatriptan)
• داروی لیتیوم (Lithium) که در درمان اختلال دوقطبی استفاده می‌شود.

ترکیب این داروها می‌تواند باعث تب، سفتی عضلات، تعریق زیاد، تپش قلب و بی‌قراری شدید شود؛ در چنین حالتی باید فوراً به پزشک مراجعه شود.

تداخل سیتالوپرام با داروهای گیاهی و مکمل‌ها

برخی افراد تصور می‌کنند داروهای گیاهی بی‌خطرند، اما این تصور همیشه درست نیست. یکی از مهم‌ترین نمونه‌ها علف چای یا سنت جانز وُرت (St. John’s Wort) است که گاهی برای بهبود خلق مصرف می‌شود.

مصرف هم‌زمان این گیاه با سیتالوپرام نیز می‌تواند سطح سروتونین را بیش از حد بالا ببرد و خطر سندرم سروتونین را افزایش دهد. همچنین مصرف زیاد مکمل‌های منیزیم، پتاسیم یا ویتامین D بدون نظر پزشک ممکن است در افراد خاصی باعث تغییرات قلبی یا تداخل با دارو شود.

ممنوعیت سیتالوپرام در دوران بارداری و شیردهی

• دوران بارداری: سیتالوپرام در دوران بارداری در ردهٔ C از نظر سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) قرار دارد؛ یعنی هنوز شواهد قطعی درباره بی‌خطر یا خطرناک بودن آن وجود ندارد. بررسی بیش از ۱۵ هزار بارداری نشان داده که مصرف این دارو معمولاً باعث افزایش ناهنجاری‌های مادرزادی نمی‌شود، اما در برخی مطالعات ارتباط‌هایی با وزن کم نوزاد یا زایمان زودرس گزارش شده است.
  این موارد لزوماً به خود دارو مربوط نیست و ممکن است ناشی از افسردگی درمان‌نشده مادر هم باشد. در نتیجه، مصرف سیتالوپرام در بارداری فقط زمانی مجاز است که مزایای آن برای مادر بیشتر از خطرات احتمالی برای جنین باشد و حتماً باید با نظر پزشک متخصص انجام شود.
• دوران شیردهی: در دوران شیردهی، مقدار کمی از سیتالوپرام وارد شیر مادر می‌شود، اما مقدار آن معمولاً کم‌تر از حدی است که به نوزاد آسیب برساند. بیشتر تحقیقات نشان داده‌اند که نوزادان مادرانی که این دارو را مصرف می‌کنند، عارضه خاصی نشان نمی‌دهند.
  بااین‌حال، پزشکان توصیه می‌کنند مصرف دارو در دوران شیردهی بااحتیاط و نظارت دقیق انجام شود تا در صورت بروز نشانه‌هایی مثل بی‌قراری یا خواب زیاد در نوزاد، وضعیت سریعاً بررسی شود. در مجموع، سیتالوپرام در دوران شیردهی ممنوع مطلق نیست، ولی باید تنها با تجویز و پیگیری منظم پزشک استفاده شود.

چه زمانی مصرف سیتالوپرام منجر به سوءمصرف می‌شود؟

سیتالوپرام برخلاف بسیاری از داروهای آرام‌بخش یا مواد مخدر، معمولاً وابستگی جسمی یا اعتیاد واقعی ایجاد نمی‌کند، اما مصرف نادرست آن می‌تواند خطرناک باشد. اگر فرد دارو را بدون نسخه پزشک، با دوز بالا یا همراه با موادی مانند الکل یا داروهای دیگر مصرف کند، ممکن است دچار عوارضی مثل آریتمی قلبی (نامنظمی ضربان) یا سندرم سروتونین (افزایش خطرناک سروتونین در مغز) شود.

همچنین قطع ناگهانی سیتالوپرام می‌تواند باعث سرگیجه، اضطراب، تهوع یا احساس نیاز دوباره به دارو شود که برخی آن را با اعتیاد اشتباه می‌گیرند. به‌طورکلی، هیچ زمان مشخصی برای وابستگی یا سوءمصرف این دارو وجود ندارد؛ خطر زمانی ایجاد می‌شود که فرد مصرف را از کنترل پزشک خارج کند؛ بنابراین مصرف منظم، رعایت دوز تجویزشده و قطع تدریجی تحت‌نظر پزشک، بهترین راه برای پیشگیری از هرگونه سوءمصرف یا عارضه است.

اگر فردی مدتی سیتالوپرام مصرف کرده و پزشک تشخیص دهد زمان قطع آن رسیده، این کار باید به‌صورت تدریجی و کنترل‌شده انجام شود، نه ناگهانی. معمولاً پزشک با کاهش آرام دوز دارو و در کنار آن روان‌درمانی (گفت‌وگو با روان‌شناس برای کنترل احساسات و افکار)، احتمال بازگشت افسردگی یا اضطراب را کاهش می‌دهد.

جمع‌بندی

سیتالوپرام یکی از داروهای مؤثر خانوادهٔ SSRI هاست که با افزایش سطح سروتونین در مغز، به بهبود افسردگی، اضطراب و وسواس کمک می‌کند. اثر آن تدریجی است و برای رسیدن به نتیجهٔ درمانی مطلوب، صبر، نظم در مصرف و نظارت پزشک ضروری است.

درحالی‌که بیشتر بیماران این دارو را بدون مشکل تحمل می‌کنند، آگاهی از عوارض احتمالی، تداخل‌های دارویی و نحوهٔ صحیح قطع مصرف اهمیت حیاتی دارد. مصرف بی‌رویه، خودسرانه یا هم‌زمان با داروهای دیگر می‌تواند خطرناک باشد و حتی باعث بروز عوارض جدی شود. به همین دلیل، قطع یا تنظیم دوز سیتالوپرام باید همیشه تحت‌نظر پزشک متخصص انجام شود.

اگر شما یا یکی از عزیزانتان در مسیر درمان دارویی یا ترک وابستگی به داروها هستید، کلینیک ترک اعتیاد دکتر جوادی با بهره‌گیری از روان‌پزشکان و درمانگران متخصص، همراه شماست تا به شکلی ایمن، علمی و انسانی به آرامش و تعادل روانی بازگردید. برای دریافت مشاوره یا رزرو نوبت، از طریق وب‌سایت رسمی کلینیک دکتر جوادی اقدام کنید و گام نخست را به‌سوی بهبود پایدار و آرامش ذهنی بردارید.

سؤالات متداول

1. آیا می‌توانم سیتالوپرام را هر زمانی در روز مصرف کنم؟
   اغلب پزشکان توصیه می‌کنند دارو را هر روز در زمان مشخص مصرف کنید (مثلاً صبح یا عصر) تا سطح دارو ثابت بماند. همچنین اگر دارو باعث خواب‌آلودگی می‌شود، ممکن است شب مصرف شود یا اگر باعث بی‌خوابی می‌شود، صبح.
2. اگر فراموش کردم داروی سیتالوپرام را مصرف کنم، چه کنم؟
   اگر نزدیک زمان نوبت بعدی هستید، دوز فراموش‌شده را رها کنید و نوبت بعدی را طبق برنامه بدهید؛ از دوبرابر کردن دوز خودداری کنید.
3. آیا می‌توانم به طور ناگهانی دارو سیتالوپرام را قطع کنم؟
   خیر، قطع ناگهانی ممکن است منجر به علائمی چون سرگیجه، تهوع، تحریک‌پذیری شود؛ کاهش تدریجی با راهنمایی پزشک توصیه می‌شود.

۱۴۰۴/۰۸/۰۸