ایمپلنت دی سولفیرام
یکی از روش‌های وارد کردن دی سولفیرام به جریان خون جایگذاری ایمپلنت زیرپوستی یا درون عضلانی کپسول‌های استریل آنتابوز است. این تکنیک در دهه ۶۰ قرن گذشته در اتحاد جماهیر شوروی سابق ابداع شد و با موفقیت در شوروی سابق اجرا شد. کپسول‌های جایگذاری شده محلول دی سولفیرام را قطره قطره وارد جریان خون بیمار می‌کند؛ همان‌طور که ایمپلنت به تدریج حل می‌شود، غلظت مواد شیمیایی را در بدن بیمار ظرف ۶ تا ۸ ماه آتی در سطح مناسبی نگه می‌دارد. پژوهش‌های بالینی نشان می‌دهد که ۹۳ تا ۹۵ درصد بیمارانی که ایمپلنت دی‌سولفیرام دریافت کرده‌اند، توانسته‌اند مشروبات الکلی را در دوره استفاده از ایمپلنت کاملاً ترک کنند.
ایمپلنت دی سولفیرام چیست؟
دی سولفیرام که در گذشته با نام اسپرال شناخته می‌شد، دارویی است که برای درمان وابستگی و ترک الکل به کار برده می‌شود. دی‌سولفیرام آنزیمی را که در متابولیسم الکل نقش دارد، مهار می‌کند. چنانچه بیمار در دورانی که از ایمپلنت دی‌سولفیرام استفاده می‌کند، الکل را حتی در مقدار کم مصرف کند، با عوارض ناخوشایندی مواجه می‌شود؛ تجربه این عوارض نامطلوب میل بیمار را به مصرف الکل از بین می‌برد. دی‌سولفیرام درمان قطعی الکلیسم نیست و باید در کنار درمان‌های دیگری مانند تعدیل رفتار، روان درمانی، مشاوره و گروه‌های حمایتی به کار برده شود. درمان قطعی الکل با ایمپلنت دی سولفیرام و جایگذاری آن باید با رضایت بیمار و تحت نظر پزشک انجام شود.
الکل و درمان قطعی آن با دی سولفیرام
مهم‌ترین نکته‌ای که هنگام استفاده از ایمپلنت دی‌سولفیرام باید به خاطر بسپارید، ممنوعیت مصرف الکل در دوران درمان است. دی‌سولفیرام آنزیم‌هایی را در مغز مهار می‌کند، که در نتیجه آن فرد بسیاری از عوارض “خماری” را به محض مصرف الکل تجربه می‌کند. بیمار ۵ تا ۱۰ دقیقه بعد از مصرف الکل با عوارض “خماری” شدیدی روبه‌رو می‌شود که 30 دقیقه تا چند ساعت طول می‌کشد.
بیمارانی که در دوران درمان با دی‌سولفیرام الکل مصرف می‌کنند، با علائمی مانند سرخ شدن پوست، تپش قلب، تنگی نفس، استفراغ، حالت تهوع، سردرد ضربانی، گیجی و اختلال در سیستم گردش خون مواجه می‌شوند. بنابراین چنانچه در دوران درمان با دی‌سولفیرام الکل مصرف کردید، بلافاصله به اورژانس مراجعه کنید.
دستبند مخصوص یا کارت خاصی همراه داشته باشید که روی آن قید شده باشد که در حال درمان با دی‌سولفیرام هستید. برای درمان هر عارضه‌ای که به پزشک مراجعه می‌کنید، باید استفاده از ایمپلنت دی‌سولفیرام را به پزشک اطلاع بدهید.
نکته‌های مهمی که قبل از شروع درمان با ایمپلنت دی سولفیرام باید از آنها اطلاع داشته باشید:
استفاده از دی سولفیرام برای ترک الکل بدون رضایت‌نامه کتبی بیمار ممنوع است. پزشک موظف است که عوارض جانبی درمان با دی سولفیرام را به بیمار اطلاع دهد. بیمار باید فرم رضایت‌نامه را با درج مشخصات خود کامل و امضاء کند. کل این فرآیند تقریباً ده دقیقه طول می‌کشد و پس از آن بیمار برای درمان آماده می‌شود.
نوشیدن الکل از ۲۴ تا ۴۸ ساعت قبل از درمان ممنوع است
اگر به دی سولفیرام حساسیت دارید یا شرایط زیر درباره شما صدق می‌کند، مجاز به استفاده از دی سولفیرام نیستید:
- اگر به تازگی مترونیدازول یا پارالدئید مصرف کرده‌اید.
- خوراکی‌ها یا محصولات حاوی الکل (دهانشویه، داروی سرفه یا سرکه) مصرف کرده‌اید.
موارد منع استفاده از دی سولفیرام عبارت است از:
- نوشیدن مشروبات الکلی 24 ساعت قبل از درمان
- بارداری و شیردهی
- مصرف فنیتوئین، داروهای درمان سل یا رقیق کننده خون
- نارسایی قلبی
- اختلال در گردش خون
- سابقه حمله قلبی و بیماری ایکسمی قلبی
- التهاب شریان‌ها
- بالا بودن فشار خون
- التهاب عصب بینایی (نوریت اپتیک)
- سابقه خودکشی داشتن
- روان‌پریشی
همچنین بیماران باید ابتلا به عارضه‌های زیر را به پزشک اطلاع دهند:
- اختلال شخصیتی
- آسیب مغزی یا آسیب دیدن سر
- صرع
- سکته مغزی
- کم‌کاری تیروئید
- مشکلات ریوی
- مشکلات کبدی
- سابقه بیماری روانی
جایگذاری ایمپلنت دی سولفیرام چگونه انجام می‌شود؟
در کلینیک ترک اعتیاد دکتر جوادی پزشک جراح متخصص، قرص دی سولفیرام را زیر پوست بیمار، در ناحیه باسن قرار می‌دهد. جراح برشی به طول ۵ تا ۱۰ میلی‌متر را روی پوست ایجاد می‌کند و قرص را در زیر پوست قرار می‌دهد. تعداد قرص‌های دی سولفیرام به وزن بیمار بستگی دارد، در اکثر موارد به ازای هر ۱۰ کیلوگرم وزن بیمار از یک قرص استفاده می‌شود. جایگذاری ایمپلنت دی سولفیرام با استفاده از بی‌حسی موضعی انجام می‌شود.
کل درمان تقریباً 15 دقیقه طول می‌کشد.
