ترک شیشه

روش‌های ترک شیشه شامل مراحل و رویکردهای متنوعی است که به فرد کمک می‌کند از این اعتیاد رهایی یابد. در زیر به تفصیل هر روش توضیح داده شده است:

• ترک تدریجی شیشه: ترک تدریجی شیشه یکی از روش‌های موثر برای کاهش وابستگی به این ماده مخدر است. در این فرآیند، به جای قطع ناگهانی مصرف، فرد به تدریج دوز مصرفی خود را کاهش می‌دهد تا بدن و ذهن به مرور زمان به‌عدم مصرف عادت کنند. این روش به کاهش شدت علائم ترک مانند اضطراب، افسردگی، خستگی و تحریک‌پذیری کمک می‌کند. با این حال، ترک شیشه باید تحت نظر پزشک یا متخصص درمان اعتیاد انجام شود تا از خطرات احتمالی و عوارض جانبی جلوگیری شده و روند درمان به درستی پیش رود.
• ترک یکباره شیشه: ترک یکباره شیشه به معنای قطع فوری مصرف این ماده مخدر است، که می‌تواند با علائم ترک شدید و ناگهانی همراه باشد. این روش معمولاً به دلیل تأثیرات قوی شیشه بر سیستم عصبی و روانی، چالش‌های بسیاری ایجاد می‌کند، از جمله اضطراب شدید، افسردگی، بی‌قراری، بی‌خوابی و تمایل شدید به مصرف مجدد. هرچند برخی افراد ممکن است به دلایل مختلف تصمیم به ترک یکباره بگیرند، این روش به طور کلی خطرناک تلقی می‌شود و بهتر است تحت نظارت متخصصین درمان اعتیاد و با حمایت‌های پزشکی انجام شود تا خطرات جسمی و روانی کاهش یابد.
• ترک شیشه با روش دی اس تی: ترک اعتیاد به شیشه با روش دی اس تی DST از جمله روش‌های محسوب می‌شود که با کاهش مصرف مواد در طی ده ماه همراه است. این روش به گروه‌های کنگره ۶۰ معروف است که جزو روش‌های ترک تدریجی به حساب می‌آید. یکی از ویژگی‌های مثبت روش DST این است که در کنار خارج کردن سم از بدن افراد مصرف کننده، به سلامت روان آن‌ها نیز می‌پردازد. در واقع می‌توان گفت که دی اس تی همان روش‌های ترکیبی است که همیشه در ترک اعتیاد به روش اصولی روی آن تاکید می‌شود.
• درمان بستری: یکی از موثرترین روش‌ها برای ترک شیشه، بستری شدن در مراکز درمانی تخصصی است. این روش شامل اقامت در یک محیط کنترل‌شده و تحت نظارت پزشکان و روانشناسان است. درمان بستری از بیمار در برابر وسوسه مصرف محافظت می‌کند و به او کمک می‌کند تا از لحاظ جسمی و روانی بهبود یابد. این مراکز اغلب برنامه‌های سم‌زدایی، مشاوره‌های فردی و گروهی و فعالیت‌های توان‌بخشی را ارائه می‌دهند.
• درمان سرپایی: در این روش، بیمار نیازی به بستری شدن ندارد و می‌تواند به‌صورت دوره‌ای به مراکز درمانی مراجعه کند. این درمان شامل جلسات مشاوره، روان‌درمانی و برنامه‌های گروهی مانند برنامه‌های ۱۲ قدمی است. درمان سرپایی برای کسانی که تعهد کافی دارند و از حمایت اجتماعی خوبی برخوردار هستند، می‌تواند مؤثر باشد.
• مشاوره روان‌شناختی: مشاوره‌های روان‌شناختی از جمله روش‌های مهم برای ترک شیشه هستند. در این روش، با استفاده از تکنیک‌های شناختی رفتاری، بیمار یاد می‌گیرد که چگونه رفتارهای مخرب خود را تغییر دهد و با وسوسه‌های مصرف مقابله کند. این روش به فرد کمک می‌کند تا ریشه‌های عاطفی و روانی اعتیاد خود را شناسایی کرده و روش‌های جدیدی برای مدیریت احساسات و استرس پیدا کند.
• گروه‌های پشتیبانی: گروه‌های پشتیبانی مانند جلسات ناآشکار (NA) یا سایر برنامه‌های ۱۲ قدمی به فرد کمک می‌کنند تا از تجربه‌های دیگران بهره‌مند شود و حس تعلق و حمایت اجتماعی داشته باشد. این گروه‌ها با به اشتراک گذاشتن تجربیات و موفقیت‌های خود در ترک اعتیاد، به افراد انگیزه می‌دهند و آن‌ها را در مسیر بهبودی یاری می‌کنند.
• سم‌زدایی پزشکی: در این روش، بیمار تحت نظارت پزشکان از داروها و روش‌های پزشکی برای کاهش علائم ترک استفاده می‌کند. سم‌زدایی شامل مدیریت علائمی مانند بی‌خوابی، اضطراب، خستگی شدید و کاهش میل به مصرف است. این روش معمولاً مرحله اول درمان است و پس از آن باید فرد به مشاوره و پشتیبانی‌های روانی ادامه دهد.
• حمایت خانواده و دوستان: حمایت عاطفی و معنوی خانواده و دوستان یکی از مهم‌ترین عوامل موفقیت در ترک شیشه است. خانواده و دوستان می‌توانند با ایجاد محیطی امن و بدون استرس به فرد کمک کنند تا انگیزه لازم برای ادامه درمان را داشته باشد. همچنین، آموزش به خانواده‌ها در مورد چگونگی حمایت از فرد معتاد و نحوه برخورد با وسوسه‌های او نیز بسیار مهم است.
• تغییر سبک زندگی: تغییر در سبک زندگی، از جمله تغییر عادات روزانه، ایجاد برنامه‌های جدید و مثبت، ورزش منظم و تغذیه سالم، به فرد کمک می‌کند تا از وسوسه‌های مصرف دوری کند. شرکت در فعالیت‌های اجتماعی، ورزشی یا هنری نیز می‌تواند فرد را مشغول و سرگرم نگه دارد و از بازگشت به اعتیاد جلوگیری کند.